Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας

Κάποια γυναίκα, αγαπητοί αδελφοί μου , φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα , όπως προ ολίγου ακούσαμε στο ευαγγέλιο , σήμερα εορτή της Αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μια άσημη γυναίκα , που ούτε το όνομά της δε μας είναι γνωστό, είπε αυτή την τελευταία προφητεία για την Παναγία μας ενώπιον του Υιού και Θεού της,  Ιησού Χριστού. Είναι αξιομακάριστη και ευλογημένη , είπε , η κοιλία η οποία σε δέχτηκε ως βρέφος και οι μαστοί που έθρεψαν εσένα , τον τροφέα πάσης της κτίσεως. Καί όντως επαληθεύτηκε αυτό που είπε : Η Παναγία μας είναι αυτή την οποία μακαρίζουν πάσαι αι γεναιαί, που την επικαλείται άπαν το γένος των χριστιανών, που την δοξάζουν οι στρατιές των αγγέλων , που την τρέμει το τάγμα των δαιμόνων και φρίττει στο άκουσμα του Αγίου ονόματός της. Η Θεοτόκος είναι αυτή για την οποία  χιλιάδες χρόνια πριν την ενανθρώπιση του Ιησού Χριστού μίλησαν με ακρίβεια και παραστατικότητα οι Προφήτες ,ονομάζοντάς την χρυσή στάμνο που μέσα της έχει το μάνα , τον Χριστό. Ράβδο του Ααρών την βλαστήσασα,  εννοώντας την γέννηση του Χριστού από μητέρα Παρθένο. Την ονόμασαν ακόμη  πύλη που οδηγεί στα άγια των αγίων και είναι πάντα κεκλεισμένη.   Με αυτές  τις αλληγορικές παραστάσεις προσεγγίζεται το ακατανόητο , το ανερμήνευτο μυστήριο της Οικονομίας του Θεού που έστειλε στη γη τον μονογενή του Υιο δια της Θεοτόκου. Και αξίωσε την Μητέρα Του της μεγαλύτερης τιμής  που έλαβε ποτέ άνθρωπος , εξυψώνοντας και τιμώντας τόσο πολύ τη γυναικεία φύση και το ρόλο της μητρότητας. 

                 Όλο το γένος των ορθοδόξων, τιμά την σεβάσμια Κοίμησή της  και την μετάστασή της, διότι  η ιερά παράδοση μας λέει ότι το σώμα της Θεοτόκου δεν βρέθηκε στον τάφο της τρείς ημέρες μετά την ταφή. Ψυχή και σώματι η Παναγία μας βρίσκεται στα δεξιά του Υιού της και διαρκώς του μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δέεται για τη σωτηρία όλου του κόσμου.
Σε έναν εξαιρετικού θεολογικού περιεχομένου ύμνο της σημερινής εορτής που θα ακούσουμε μετά το «Εξαιρέτως»  στη θεία  λειτουργία και το οποίο αξίζει ιδιαιτέρως να προσέξουμε , ο ιερός υμνογράφος μας παρουσιάζει εν συντομία  το μέγιστο και ανερμήνευτο θαύμα που συνετελέσθη στο πρόσωπο της Παναγίας: Νικήθηκαν οι όροι και οι νόμοι της φύσεως , μας λέγει , σε Εσενα Παρθένε. Γιατί ενώ ήσουν παρθένος , γέννησες και ενώ γεύτηκες το θάνατο , ζείς , εσύ που παραμένεις μετά τη Γέννηση Παρθένος και μετά το θάνατό ζωντανή.  Σώζε , Σε  παρακαλούμε πάντα Θεοτόκε το γένος των χριστιανών. 

 Ας σταθούμε λίγο στα  δυο κυριότερα  ονόματα της Παναγίας, για να δούμε τη θεολογική τους σημασία και τους λόγους που επεκράτησαν στη γλώσσα της Εκκλησίας. Η Παναγία μας ήδη από την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο ονομάζεται   Θεοτόκος διότι εφόσον πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε ως Θεός και άνθρωπος ,  Παναγία δεν γέννησε μόνο τον άνθρωπο Χριστό και γι’ αυτό δεν την ονομάζουμε  «Χριστοτόκο» (όπως την οι αιρετικοί)  αλλά αφού γέννησε τον θεάνθρωπο Χριστό-  το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος – γι’ αυτό ονομάζεται Θεοτόκος και Θεομήτωρ  . Επίσης ονομάζουμε την Παναγία Παρθένο και Αειπάρθενο , τονίζοντας ότι ήταν πάντα παρθένος: πριν γεννήσει τον Ιησού Χριστό , την στιγμή που τον Γέννησε και μετά τη γέννηση , αυτό σημαίνει ο όρος αειπάρθενος αεί = πάντα παρθένος . Αυτό συμβολίζεται με τα τρία αστέρια που πάντα αγιογραφούνται στις βυζαντινές εικόνες της Θεοτόκου ένα στην κεφαλή της και δύο στους ώμους της.
Τέλος επίσημη ονομασία της Θεοτόκου είναι ο όρος Παναγία και Υπεραγία, που δηλώνει ότι ο Θεός την αξίωσε , επειδή έγινε το μέσο για να έρθει ο Χριστός στον κόσμο , να τιμάται και να δοξάζεται περισσότερο και πάνω από όλους τους αγίους και τους αγγέλους , γι αυτό την αποκαλούμε τιμιωτέρα των χερουβίμ και ενδοξοτέρα των Σεραβείμ , στον όρθρο,  την ώρα που ο ιερεύς θυμιάζει- και το θυμίαμα συμβολίζει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος,  δια του οποίου η Θεοτόκος κατά τον ευαγγελισμό της η Θεοτόκος συνέλαβε στην κοιλιά της τον Ιησού Χριστό. 

Βλέπουμε λοιπόν  πως , ό, τι αναφέρει η ορθόδοξη θεολογία και Παράδοση για την Παναγία μας , το αναφέρει πάντα σε άμεση σχέση με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και με την Ενανθρώπιση του , γιατί η Παναγία υπηρέτησε με την καθαρότητα , την ταπείνωση και την υπακοή της  το σχέδιο της Θείας οικονομίας , για τη σωτηρία μας από την καταδυναστεία του διαβόλου και το θάνατο. Η Παναγία μας γεννήθηκε ως άνθρωπος , είχε , όπως όλοι οι άνθρωποι, το πρωπατορικό αμάρτημα, με τον Ευαγγελισμό της όμως την αξίωσε ο Θεός κατά χάριν να μην αμαρτήσει μέχρι την κοίμησή της. Η Παναγία μας , τέλος, δεν έχει καμία σχέση με το ιερό θηλυκό και τη θηλυκή θεότητα , για την οποία πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας.  Η Υπεραγία Θεοτόκος έφυγε από αυτόν τον κόσμο με την ελπίδα της Αναστάσεως που εγκαινίασε με την ανάστασή του ο Υιός και Θεός της.  Πράγματι, μετέχει και αυτή στην αιώνια ζωή και η κοίμησή της ενδυναμώνει και τη δική μας  ελπίδα για την δική μας ανάσταση , που έχει αρχή το θάνατό μας. Γι αυτό  γιορτάζουμε για την κοίμηση της Θεοτόκου και δε λυπόμαστε , γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Παναγία μας είναι κοντά μας, δέχεται τις προσευχές μας και μακαρίζεται από τα παιδιά της στο πέρασμά τον αιώνων

 Κι εμείς, αδελφοί μου αγαπητοί,  είμαστε μακάριοι , δηλ. ευτυχισμένοι και ευλογημένοι που την έχουμε αδιάψευστη προστασία  και αμετάθετη μεσίτρια προς τον Ποιητή και Πλάστη μας! Ας μας αξιώσει ο Θεός με τις σωστικές πρεσβείες της Υπεραγίας Μητέρας του , να γίνουμε μέτοχοι κι εμείς όπως εκείνη  της αιωνίου ζωής και μακαριότητος , περνώντας από το θάνατο στη ζωή και από τη θλίψη και τον πόνο του παρόντος βίου,  στην ατελεύτητη  και πραγματική χαρά του Θεού . ΑΜΗΝ

π.Χ.Κ.