ΠPOΓPAMMA IEPΩN AKOΛOYΘIΩN 15-31 AYΓOYΣTOY 2019

ΣYN ΘEΩ

ΠEMΠTH 15/8
6:30 MM H IEPA ΠAPAKΛHΣH

ΠAPAΣKEYH 16/8
AΠOΓEYMA ΣTIΣ 6:30 Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

ΣAΒΒΑΤΟ

AΠOΓEYMA 6:30 O EΣΠEPINOΣ

KYPIAKH 18/8
ΠPΩI 7:15-9:45 Θ. ΛEITOYPΓIA

TETAPTH 21/8 ΣTIΣ 6:30 M.M. Ο Εσπερινός

ΠAPAΣKEYH 23/8 ΣTIΣ 6:30 μ.μ. Ο Εσπερινός

ΣABBATO 24/8
7-9 TO ΠPΩI Θ. ΛEITOYPΓIA ΣTON Άγιο Βασίλειο

TO AΠOΓEYMA ΣTIΣ 6:30 O EΣΠEPINOΣ

KYPIAKH 25/8
7:15 – 9:45 ΠPΩI H Θ. ΛEITOYPΓIA

ΔEYTEPA 26/8
ΣTIΣ 6:30 M.M. Ο Εσπερινός

TPITH 27/8 πρωί Θ. Λειτουργία 7-9 στον Ι. Ν. Αγίου Φανουρίου ( κτήμα Κ. Σακελλαρίου)

28 & 29 /8 η πανηγύρις του Τιμίου Προδρόμου σύμφωνα με το πρόγραμμα .

Σάββατο 31/8 ο Αγιασμός και ο Εσπερινός 6.00 μμ.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΙΣ 02 – 05 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

2 Σεπτεμβρίου
● Αναχώρηση στις 07.00 από το Κρανίδι με προορισμό τα Γιάννενα, με τις απαραίτητες ενδιάμεσες στάσεις για ξεκούραση και πρωινό καφέ. Στα Γιάννενα θα υπάρξει ελεύθερος χρόνος για μεσημεριανό φαγητό.
● Το απόγευμα θα μεταβούμε για προσκύνημα στην Ιερά Μονή Παναγία Μικροκάστρου.
● Στη συνέχεια, θα κατευθυνθούμε στην Κοζάνη όπου και θα τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο μας.

3 Σεπτεμβρίου
● Μετά το πρωινό αναχώρηση για το χωριό Σιάτιστα, όπου θα επισκεφτούμε τον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου.
● Στη συνέχεια, θα αναχωρήσουμε για τη Θεσσαλονίκη.
Μετά την τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και το μεσημεριανό φαγητό, θα επισκεφτούμε το απόγευμα τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου.
Θα ακολουθήσει απογευματινή βόλτα στην πόλη.

4 Σεπτεμβρίου
● Αναχώρηση το πρωί από το ξενοδοχείο με προορισμό το Ακριτοχώρι Σερρών, για προσκύνημα στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη Προδρόμου.
● Μετά το προσκύνημα, θα επισκεφτούμε τα ιστορικά οχυρά του Ρούπελ.
● Επόμενη στάση μας στο χωριό Άγιος Ιωάννη, λίγο έξω από τις Σέρρες, για μεσημεριανό φαγητό.
● Επιστροφή αργά το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη.

5 Σεπτεμβρίου
● Μετά το πρωινό αναχώρηση για την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Πέραμα.
● Μετά το προσκύνημα, θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής με τις απαιτούμενες στάσεις για φαγητό, καφέ και ξεκούραση.

Τιμή συμμετοχής: € 220 / άτομο.
Τηλέφωνο επικοινωνίας για δήλωση συμμετοχής: 698.5996130

ΣYN ΘEΩ

ΠEMΠTH 1/8: 7 MM H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΠAPAΣKEYH 2/8: AΠOΓEYMA ΣTIΣ 7 H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΣABBATO 3/8: ΠPΩI Θ. ΛEITOYPΓIA ΣTHN IEPA MONH ΠANTANAΣΣHΣ.
AΠOΓEYMA 6:30 O EΣΠEPINOΣ 

KYPIAKH 4/8: ΠPΩI 7:15-9:45 Θ. ΛEITOYPΓIA
AΠOΓEYMA ΣTIΣ 7 M.M. H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

TPITH 6/8: ΣTIΣ 7 M.M. H ΠAPAKΛHΣH 

TETAPTH 7/8: ΣTIΣ 7 M.M. H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΠEMΠTH 8/8: ΣTIΣ 7 M.M. H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΠAPAΣKEYH 9/8: ΣTIΣ 7 M.M H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΣABBATO 10/8: 7-9 TO ΠPΩI Θ. ΛEITOYPΓIA ΣTON T. ΠPOΔPOMO
TO AΠOΓEYMA ΣTIΣ 6:30 O EΣΠEPINOΣ 

KYPIAKH 11/8: 7:15 – 9:45 ΠPΩI H Θ. ΛEITOYPΓIA
TO AΠOΓEYMA ΣTIΣ 7 H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

ΔEYTEPA 12/8: ΣTIΣ 7 M.M. H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

TPITH 13/8: ΣTIΣ 7 M.M. H IEPA ΠAPAKΛHΣH 

TETAPTH 14/8: ΩPA 9 M.M. H IEPA AΓPYΠNIA ΓIA THN EOPTH THΣ KOIMHΣEΩΣ THΣ ΘEOTOKOY.

«Ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις ημών;»

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε μια απ’ τις μεγάλες ασθένειες της ψυχής μας, την ασθένεια του φθόνου. Ο φθόνος είναι κυρίως η λύπη για την ευτυχία του πλησίον μας και η χαρά για την δυστυχία του. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο μέγας Βασίλειος, ο φθόνος «λύπη γαρ εστί της του πλησίον ευπραγίας». Δηλαδή ο φθόνος είναι λύπη για το καλό και την ευτυχία του άλλου. Ο φθόνος είναι μεγάλη πληγή αφού κανένα άλλο πάθος δεν είναι τόσο ολέθριο για τις ψυχές των ανθρώπων, μια και γεννιέται από τη ρίζα όλων των παθών, που είναι η υπερηφάνεια. Ο Όσιος Θαλάσσιος τονίζει ότι χαρακτηριστικό γνώρισμα της κενοδοξίας είναι η υποκρισία και το ψεύδος ενώ γνώρισμα της υπερηφάνειας είναι η οίηση και ο φθόνος. Έτσι, όταν διακατεχόμαστε από φθόνο είναι βέβαιο ότι διακατεχόμαστε από τη μητέρα του, που είναι η υπερηφάνεια.

Ο άνθρωπος που φθονεί εξετάζει συνήθως τη ζωή των συνανθρώπων του και επιδιώκει την σύγκριση της ζωής του με τη δική τους ζωή. Όταν διαπιστώσει ότι ο αδερφός του υπερέχει τότε αφήνει να εκδηλωθεί το φοβερό πάθος του φθόνου. Και συνήθως η πρώτη εκδήλωση είναι η κατήφεια, η στενοχώρια και η αθυμία. Ακόμη και τα υπάρχοντα υλικά αγαθά γίνονται αιτία της στενοχώριας. Γι’αυτό ο φθονερός δεν διαφέρει από έναν γυμνό άνθρωπο που πληγώνεται από όλους. Και αυτή η πληγή είναι πολύ βαθιά. Κατέρχεται στην καρδιά.

Ο φθονερός είναι συνήθως ιδιαίτερα παρατηρητικός. Προσέχει επιμελώς να βρίσκει πάντοτε αιτίες για να κατηγορεί. Παρατηρεί τον άλλο πώς θα μιλήσει, πώς θα συμπεριφερθεί. Έτσι πίσω από την συνήθεια της κατάκρισης κρύπτεται επιμελώς το πάθος του φθόνου.

Τα αποτελέσματα του φθόνου είναι πολύ τρομακτικά. Παραμορφώνει την ψυχή του ανθρώπου. Ίσως είναι ένα πάθος που δεν αισθανόμαστε πολύ γρήγορα την ύπαρξη του. Δεν μας πονάει πολύ, όπως συμβαίνει να μας πονούν άλλα πάθη. Αλλά όμως παραμορφώνει όλον τον πραγματικό μας οργανισμό. Ας δούμε τα έξι χαρακτηριστικά του όσα και τα γράμματα της λέξης φ θ ό ν ο ς.

Πρώτον. Ο φθόνος φανερώνει την σαρκική ζωή. Κάθε πάθος που έχει σαν αποτέλεσμα να χάνει ο άνθρωπος τη χάρη του Θεού, συνιστά σαρκικό φρόνιμα. Ο Απόστολος Παύλος απαριθμώντας τα έργα της σαρκός αναφέρει και τον φθόνο.

Δεύτερον. Ο φθονερός είναι τυφλός πνευματικά. Δηλαδή ο οφθαλμός της ψυχής που είναι ο νους, τυφλώνεται και έτσι δεν μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό κι ακόμη δεν μπορεί να αισθανθεί την χάρη του Θεού. Ο Όσιος Θαλάσσιος θα μας πει και πάλι : «Νου φθονερό τυφλώνει ο Θεός».

Τρίτον. Ο διακατεχόμενος από το πάθος του φθόνου, καταλήγει στην απιστία. Μήπως από το φθόνο τυφλούμενοι οι σύγχρονοι του Χριστού Ιουδαίοι δεν Τον αρνήθηκαν οπότε έπεσαν στην απιστία;

Τέταρτον. Οι φθονεροί άνθρωποι δεν έχουν αγάπη. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να αγαπούν. Γι’ αυτό και ο φθονερός, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή , είναι ξένος προς την αγάπη και ένοχος της κρίσης του Θεού. Μην ξεχνάμε πως τον φθόνο και τον φόνο τους χωρίζει μόνο ένα θήτα.

Πέμπτον. Ο φθόνος όμως καταστρέφει αυτόν που τον έχει. Ο μέγας Βασίλειος λέει ότι όπως τα βέλη που εξέρχονται από το τόξο όταν συναντήσουν ένα σκληρό αντικείμενο επιστρέφουν στον τοξότη, κατά τον ίδιο τρόπο οι ενέργειες του φθόνου γίνονται πληγές σε αυτόν που φθονεί.

πληγές. Ο φθονερός λιώνει και κατατρώγεται εσωτερικά από το πάθος του όπως από το σαράκι το ξύλο.

Και έκτον. Το πάθος του φθόνου προσβάλλει και τους ανθρώπους στους οποίους κατευθύνεται. Κάνει μεγάλο κακό, κυρίως αν δεν έχουν οι άλλοι δύναμη και πνευματική ανδρεία για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση.

Ο πρώτος που δίδαξε το φθόνο είναι ο διάβολος ο ίδιος. Αυτός, επειδή ζήλεψε την μεγάλη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και επειδή δεν μπορούσε να καταφερθεί εναντίον του Θεού, καταφέρθηκε εναντίον του δημιουργήματος Του, του ανθρώπου. Ο διάβολος γνωρίζει ότι η μόνη οντολογική (διαρκής και πραγματική) ενότητα είναι η εν Χριστώ ενότητα, γι΄ αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την καταργήσει. Έτσι δημιουργεί , διά του φθόνου, τις διαιρέσεις, που μας καταστρέφουν και δεν μας αφήνουν να αισθανθούμε ότι είμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και αδελφοί.

Ο μέγας Βασίλειος μας προτρέπει , αγαπητοί μου, να αποφύγουμε την αρρώστια του φθόνου που είναι διδάσκαλος θεομαχίας, σύγχυση φύσεως, συμφορά ανόητη, κακό αφόρητο, εύρημα δαιμόνων, σπορά του σατανά, αρραβώνας κολάσεως, εμπόδιο ευσέβειας, που μας στερεί την είσοδο μας στην Βασιλεία του Θεού. Στη θέση του φθόνου , με κόπο και μόχθο, ας αγωνιστούμε διά της συνεργούσης ημίν θείας Χάριτος να βάλουμε την εν Χριστώ φιλάδελφο και φίλεργο αγάπη. Αμήν!

π. Χ.Κ.

Συνέντευξη του Αρχιμανδρίτη Χριστοφόρο Καραβία στο Katixitiko.gr

Περισσότερα εδώ…

Ε΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Μτθ. 8,28-9,1)

Τα περισσότερα θαύματα που έκανε ο Χριστός, έγιναν κατόπιν αιτήσεων των ανθρώπων, και αφού προηγουμένως είχε ερευνήσει την πίστη τους. Υπήρχαν όμως και θαύματα που επεδίωξε να τα πραγματοποιήσει ο ίδιος. Για παράδειγμα, η ανάσταση του γιου της χήρας στη Ναΐν, έγινε χωρίς να το ζητήσει η πονεμένη μητέρα του νέου. Έκανε το θαύμα αυτό ο Ιησούς, επειδή σπλαχνίστηκε την γυναίκα αυτή, όπως διαβάζουμε στη σχετική περικοπή. Το ίδιο συνέβη , αγαπητοί μου αδελφοί, και με το θαύμα της σωτηρίας των δύο δαιμονιζομένων του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Οι δαιμονιζόμενοι αυτοί είχαν εγκαταλειφθεί από όλους τους ανθρώπους , συγγενείς και μη, γι΄αυτό και ο Κύριος ο ίδιος ενδιαφέρθηκε για αυτούς και τους λύτρωσε από τα δαιμόνια.

Η κατάστασή τους φρικτή και ανυπόφορη για τους ίδιους , αποκρουστική και εκφοβιστική για τους άλλους. «Χαλεπούς λίαν» τους χαρακτηρίζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Από τη στιγμή που ο δαίμονας έκανε κατοικία τις υπάρξεις τους, αυτοί επέλεξαν για κατοικία τα μνήματα. Κυκλοφορούσαν γυμνοί , έτρεχαν στις ερημιές , έκοβαν με πέτρες το σώμα τους και έβγαζαν σπαρακτικές κραυγές. «Ο διάβολος, τον Αδάμ που ήταν ντυμένος με τη χάρη του Θεού, τον έντυσε με τα ρούχα της αισχύνης και αυτούς που ήταν ντυμένοι με ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους γύμνωσε» (Άγιος Βασίλειος Σελευκείας). Μάλιστα ο Κύριος ρώτησε τον ένα ποιό είναι το όνομα του και ο δαίμονας απάντησε: «Λεγεὼν ὄνομά μοι , ὅτι πολλοὶ ἐσμέν». Η ρωμαϊκή λεγεώνα ήταν επίλεκτο σώμα στρατιωτών. Το ίδιο ήταν και οι δαίμονες που κρύβονταν μέσα στον δαιμονόπλητα πλάσματα του Θεού. Ήταν τα σκληρότερα από τα πονηρά πνεύματα. Μέσα , λοιπόν, στους ανθρώπους αυτούς υπήρχε τεράστια δαιμονική δύναμη που τους ταλαιπωρούσε πολύ.

Οι δαίμονες πρώτα ομολόγησαν την έχθρα τους εναντίον το Χριστού : «Τὶ ἡμῖν και σοὶ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;» . Ο λόγος αυτός δείχνει την απροσμέτρητη διαφορά μεταξύ των δαιμόνων και του Κυρίου. Ακόμη είναι μια διακήρυξη της θείας εξουσίας του Ιησού και ταυτόχρονα το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ Αυτού και των δαιμόνων. Η παράκληση να μην τους βασανίσει, προέρχεται από τον τρόμο ενός πανίσχυρου αντιπάλου, του οποίου δεν αγνοούν την δικαιοδοσία και τη δύναμη αν θέλει να τους τιμωρήσει. Η πανίσχυρη χάρη του Κυρίου, τους έκανε να φλογίζονται και να μην αντέχουν την παρουσία Του. Μετά οι δαίμονες ζήτησαν να μπουν μέσα στους χοίρους. Ο Κύριος άκουσε το αίτημά τους και το επέτρεψε, με αποτέλεσμα να κατευθυνθούν στη λίμνη και να πνιγούν οι χοίροι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι Πατέρες λένε πως ο Κύριος επέτρεψε στους δαίμονες να μπουν μέσα στους χοίρους για πολλούς λόγους. Για να διδάξει τους ανθρώπους πόσο κακοποιά ήταν τα πνεύματα που είχαν μέσα τους οι δύο αυτοί άνθρωποι. Για να πληροφορηθούμε πως ο διάβολος, παρ΄όλη την κακουργία του, δεν έχει δικαιώματα ούτε και στους χοίρους, εάν δεν του το επιτρέψει ο Θεός. Ακόμη να μάθουμε πως εάν δεν συγκρατούσε τους δαίμονες η δύναμη του Χριστού, θα μας έκαναν χειρότερο κακό από ότι μας κάνουν. Τέλος ο θάνατος των χοίρων φανερώνει πως εξήλθαν οι δαίμονες από τους ανθρώπους και ότι θεραπεύτηκαν.

Αγαπητοί αδελφοί,

Στην «Κυριακή Προσευχή» παρακαλούμε τον Θεό να μας απαλλάξει από την ενέργεια του διαβόλου. «Ρύσαι ημάς από του πονηρού». Ο πονηρός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια και ιδέα του κακού. Είναι παμπόνηρο πνεύμα που απεργάζεται  την καταστροφή μας. Η Εκκλησία μας, με το να συμπεριλαμβάνει στις Κυριακάτικες ευαγγελικές περικοπές τις θεραπείες των δαιμονιζομένων μας υπενθυμίζει την ύπαρξή του σατανά και τον κίνδυνο που διατρέχουμε από αυτόν αν παραδοθούμε στην επενέργειά του με τον τρόπο που ζούμε. Απεργάζεται ο διάβολος την καταστροφή μας η οποία δεν είναι σπάνια αν δούμε πόσες κατεστραμμένες και τσακισμένες ανθρώπινες υπάρξεις υπάρχουν γύρω μας , αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε. Και ενώ μπορεί να μην έχουμε εμπειρία παρόμοια με την περίπτωση του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος , μπορεί να μην έχουμε καταληφθεί εμείς ή οι γύρω μας σε τέτοιο ακραίο βαθμό από την δαιμονική ενέργεια, εν τούτοις τα διάφορα πάθη μας , καλλιεργούμενα υπό του πονηρού, μας ταλαιπωρούν πάρα πολύ και μας κάνουν να έχουμε «δαιμονώσα» ψυχή. Ο ακόλαστος, ο φιλάργυρος, ο θυμώδης, ο αιρετικός, ο υπερήφανος πειράζονται από τον πονηρό. Αφού ο Χριστός ήρθε να καταργήσει το κράτος του διαβόλου, ας Τον αγαπήσουμε και ας έχουμε στενές και ζωντανές σχέσεις μαζί Του μέσα στην Αγία Του Ορθόδοξη Εκκλησία , για να γλιτώσουμε από τις παγίδες του πονηρού. Αμήν!

π.Χ.Κ.

(Ματθ. 5, 14-19)

Η Εκκλησία μας , αγαπητοί αδελφοί , εορτάζει σήμερα τους Πατέρες που έλαβαν μέρος στην τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο, η οποία ασχολήθηκε και αποφάνθηκε οριστικά για την ένωση των δυο φύσεων του Χριστού. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα στους Ναούς μας είναι αφιερωμένο σε Αυτούς. Είναι απόσπασμα από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου. Ο Θεάνθρωπος ονομάζει τους μαθητές Του φώς του κόσμου. Ας δούμε πιο αναλυτικά τα λόγια αυτά του Χριστού.

Ο Κύριος χρησιμοποίησε για τους μαθητές Του το παράδειγμα του αλατιού και του φωτός. Το παράδειγμα του φωτός είναι υψηλότερο. Όταν λέγει πως η πόλη που είναι πάνω στο βουνό δεν μπορεί να κρυβεί, θέλει να τους υπογραμμίσει την «ακρίβειαν του βίου» , την «καθαρή ζωή », λέγει ο Χρυσόστομος. Τους διαπαιδαγωγεί να αγωνίζονται στη ζωή τους για την προσωπική τους αγιότητα αλλά και για την ωφέλεια όλης της οικουμένης , αφού τα μάτια όλων των ανθρώπων είναι στραμμένα επάνω τους, στον τρόπο που ζουν. Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Ο Χριστός άναψε το φως της χάριτός Του μέσα μας. Η δική μας προσπάθεια έγκειται στο να διατηρήσουμε το φως αυτό άσβεστο. Η λαμπρότητα της ζωής μας έχει επίδραση στους άλλους. Απόλυτο φως είναι ο Χριστός που μάλιστα είπε για τον εαυτό Του πως είναι « το φως του κόσμου ». (Iωαν.8, 12). Φως και φωστήρες είναι με σχετική έννοια και οι πιστοί και άγιοι. Ο απόστολος Παύλος γράφει : «Ήτε γαρ ποτέ σκότος , νυν δε φως εν Κυρίω. Ως τέκνα φωτός περιπατείτε» (Εφεσ. 5, 8). Ο ίδιος θα πει σε άλλη του επιστολή πως είναι «φωστήρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες» . (Φιλιπ. 2, 15-16).

Πράγματι ο Κύριος είναι φως που οδηγεί τους ανθρώπους από την πλάνη στην αλήθεια, από την αμαρτία στην αρετή , που φωτίζει το ηγεμονικό (το νου) του ανθρώπου. Επίσης το έργο του Χριστού το κάνουν και οι πιστοί. Ένας σύγχρονος θεολόγος θα το πει αυτό χαρακτηριστικά: Η σωτηρία δεν είναι μια απλή ατομική υπόθεση, ούτε περιορίζεται σε κάποιο στενό κύκλο «εκλεκτών», αλλά προσφέρεται

σε όλο τον κόσμο. Η σωτηρία δεν είναι ένα είδος πνευματικότητας, αλλά είναι η αντίθεση σε κάποιο δαιμονικό κατεστημένο, στο σκοτάδι και στην αποσύνθεση.

Η Εκκλησία είναι το φως του κόσμου. Αυτό σημαίνει την καθολική και παγκόσμια ευθύνη της , αλλά και τη ευθύνη του καθενός μας. Δεν ζούμε για τον εαυτό μας ή για έναν ορισμένο κύκλο εθνικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό. Ζούμε για τα αδέλφια μας παντού πάνω στη γη, όσο κι αν διαφέρουν από μας κι όσο κι αν μας αντιμάχονται. Ο Χριστός μας είχε δώσει στους μαθητές Του το εξής σπουδαίο παράγγελμα: « Και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια και έως εσχάτου της γης» (Πράξ. 1,8). Μέχρι και στο τελευταίο μέρος της γης οφείλουμε να ανάψουμε το φως του Χριστού. Το φως των εθνών, που είναι ο Χριστός , οφείλει η Εκκλησία να το μεταδώσει στα πέρατα της γης. Οι πνευματικοί άνθρωποι που καθαρίζουν συνέχεια τον εαυτό τους για την αγάπη του Θεού, όχι άκοπα και άνετα, αυτοί που ταπεινώνουν τη σάρκα τους με την άσκηση , που με την προσευχή και την μελέτη γεμίζουν το νου τους με φως , αυτοί που γνώρισαν τους λόγους των όντων και ξεπέρασαν κάθε αίσθηση του κόσμου, αυτοί μπορούν να κηρύξουν τον Χριστό και να μεταδώσουν το φως του Ευαγγελίου. Προς αυτούς απευθύνεται ο Χριστός , όταν λέγει: «Υμείς εστέ το φως το κόσμου». (Ματθ. 5, 14). Τέτοιοι ουράνιοι άνθρωποι υπήρξαν και οι σήμερα τιμώμενο Άγιοι Πατέρες.

Αδελφοί μου,

Μεγάλη είναι η ευθύνη των σύγχρονων πνευματικών πατέρων , των ταγών της Εκκλησίας μας, αλλά και των πιστών μελλών της στη διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος. Επίσκοποι, κληρικοί , λαϊκοί που γνώρισαν εμπειρικά το φως του Χριστού μεταδίδουν και στους άλλους το βίωμά τους. Αντίθετα, εάν αυτοί που είναι ταγμένοι να στέκονται «επί την λυχνίαν» (δηλαδή οι επικεφαλείς των εκκλησιαστικών συνάξεων) δείχνουν αδυναμία ως προς την πίστη, τότε όχι μόνον δεν επιτυγχάνεται ο ευαγγελισμός των ανθρώπων αλλά επέρχεται και σκανδαλισμός στις ψυχές τους. Οι αμαρτίες μας και η απρόσεκτη ζωή μας ενεργεί αρνητικά στους ανθρώπους που δεν γνώρισαν τον Χριστό. Ας φροντίσουμε όλοι μας να έχουμε συνέπεια λόγων και πράξεων. Ακούγεται σχεδόν αυτονόητο αλλά δεν είναι καθόλου. Μόνο έτσι , όντες συνεπείς στην πορεία μας, θα ανάπτεται συνεχώς το σωτήριο φως της σωστικής διδασκαλίας του Κυρίου μας σε όλη τη γη. Αμην!

π. Χ.Κ.

« Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» .

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου. Ο Κύριος μας υπενθυμίζει ότι η  κ α ρ δ ι ά  είναι η έδρα και το κέντρο της υπάρξεώς μας, από εδώ τροφοδοτείται ο νους (λογισμός, σκέψεις , επιθυμίες). Ο νους (λογισμός) είναι το μάτι της ψυχής , όπως ακριβώς το μάτι των αισθήσεων ρυθμίζει τον φωτισμό του σώματός μας.

Η μεταφορά αυτής της εικόνας από τον Κύριο έχει πνευματική σημασία. Γι΄αυτό και ο απλούς οφθαλμός σημαίνει την γενναιόδωρη και ελεήμονα ψυχή. Ενώ ο πονηρός οφθαλμός σημαίνει την φιλάργυρη και πλεονεκτούσα ψυχή. Ο Κύριος εντοπίζει την επιθυμία των οφθαλμών στην πλεονεξία. Ο άνθρωπος θέλει να μαζεύει για τον εαυτό του όλο και περισσότερα αγαθά. Να στηρίζει τον εαυτό του, τις δυνάμεις του , την αξία του , στο χρήμα που το τοποθετεί στη θέση του Θεού. Ο άνθρωπος της εποχή μας είναι πράγματι υποδουλωμένος στα υλικά αγαθά, σε περιττά πράγματα, που τελικά, όπως όλοι διαπιστώνουμε, διαφθείρουν τις συνειδήσεις και υποτάσσουν τον άνθρωπο στα διάφορα πάθη.

Ο Κύριος θέλει να μας προφυλάξει από τα ολέθρια αποτελέσματα της μέριμνας. Δεν αφαιρεί την εργασία αλλά την μέριμνα. Μας διδάσκει ότι η εργασία μας πρέπει να βρίσκεται κάτω από την ευλογία και την πρόνοια του Θεού. Ο Χριστός θέλει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε σπουδαίες αλήθειες της ύπαρξής μας. Στο λόγο ενός Διδασκάλου της Εκκλησίας μας περί διακρίσεως παθών και λογισμών, διαβάζουμε : « Ο ίδιος ο Σωτήρας στα Ευαγγέλια λέει: Μην αφήσετε την ψυχή σας να απασχοληθεί με το τί θα φάτε ή τί θα πιείτε ή τί θα φορέσετε, γιατί αυτό είναι γνώρισμα των εθνικών και των απίστων και εκείνων που δεν έχουν εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Κυρίου και αρνούνται τον Δημιουργό. Και είναι τελείως ξένο για χριστιανούς , αφού πιστεύουν ότι και τα σπουργίτια είναι κάτω από την επιστασία των Αγίων Αγγέλων. Αλλά και αυτό είναι συνήθεια των δαιμόνων. Μετά από τους ακάθαρτους λογισμούς να εισάγουν στο πνεύμα μας και τις σκέψεις για ανήσυχη φροντίδα, για να πνιγούμε μέσα σε αυτές».

Ο άνθρωπος με την αμαρτία αντιστρέφει τον προορισμό του, αισθάνεται αποκομμένος από τον Θεό, την πηγή της υπάρξεώς του. Για να αποφύγει την φθορά και τον φόβο του θανάτου, ζει με το άγχος αποκτήσεως υλικών αγαθών, αλλά έτσι κομματιάζει τον εαυτό του με την μέριμνα και την αγωνία. « Η ψυχή που αναπαύεται από πολύ καιρό στα πράγματα του βίου, κάθεται επάνω στα είδωλα που είναι χωρίς μορφή και παίρνουν μορφή με ανθρώπινη τέχνη, λέγει ο Άγιος Νείλος ο Ασκητής. Θα καταλάβουμε ακριβώς τι θέλει να μας πει ο Όσιος, αν αναρωτηθούμε: Ο πλούτος και η δόξα δεν είναι πράγματα χωρίς μορφή που μας κάνουν να δουλεύουμε στη σ υ ν ή- θ ε ι α και όχι στην α λ ή θ ε ι α;

Έτσι είναι αδελφοί μου. Είμαστε δέσμιοι της συνήθειας. Για την Εκκλησία μας όμως ο άνθρωπος είναι «εικόνα Θεού» και όχι οικονομική μονάδα. Ως οικονομικές μονάδες, φορολογούμενους, καταναλωτές και ψηφοφόρους μας αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα. Η Εκκλησία όμως μας βλέπει σαν πλάσματα του Θεού με αιώνιο προορισμό με μοναδικό κριτήριο την επαγγελία της νίκης του Χριστού κατά του θανάτου. Γιατί το ζωντανό σώμα του Χριστού , η Αγία μας Εκκλησία, δεν είναι ούτε μια ιδεολογία που μας προμηθεύει μεταφυσικές «πεποιθήσεις» , ούτε ένα σύστημα ηθικής για την « βελτίωση» και διευκόλυνση του βίου μας . και η ιδεολογίες και οι ηθικές διδασκαλίες απέτυχαν να δώσουν απάντηση στο μετά τον θάνατο ερώτημα.

Αδελφοί μου,

Ο Κύριος δεν αμφισβητεί ότι η τροφή και το ένδυμα είναι απαραίτητα. Όλα αυτά θα μας χορηγηθούν από τον Κύριο, που τονίζει όμως μια θεμελιώδη προϋπόθεση: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Η πλέον ουσιώδης ανάγκη του ανθρωπίνου γένους είναι η γνώση του Αληθινού Θεού. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που εγκαινίασε Εκείνος με τη ζωή και το έργο Του και που ενεργοποιεί μέσα στην Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα. Γι΄ αυτό και μέσα στη Θεία Λειτουργία παρακαλούμε τον Θεό, στην Κυριακή Προσευχή, το «Πάτερ ημών» : «Κύριε, ελθέτω η Βασιλεία Σου» . Αμήν!

π. Χ.Κ.