Κυριακή 3/7/2022 σκέψεις με αφορμή το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

  • Χαίρετε ! Μερικές σκέψεις πάνω στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα :Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 6 , στίχοι 22-33

    Νεοελληνική Απόδοση
    Το φως του σώματος
    «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός. Αν λοιπόν είναι ο οφθαλμός σου γενναιόδωρος, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό.
    Αν όμως ο οφθαλμός σου είναι φιλάργυρος, όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό. Αν λοιπόν το φως που βρίσκεται μέσα σου είναι σκοτάδι, πόσο μεγάλο θα είναι το σκοτάδι!»

    Θεός και Μαμμωνάς
    «Κανείς δε δύναται σε δύο κυρίους να υπηρετεί ως δούλος. Γιατί ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δε δύναστε να υπηρετείτε ως δούλοι στο Θεό και στο Μαμμωνά».

    Μέριμνες και άγχος
    «Γι’ αυτό σας λέω: μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, μήτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι πιο πολύ από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα;
    Παρατηρήστε τα πετεινά του ουρανού, γιατί δε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάγουν σε αποθήκες, και όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δε διαφέρετε περισσότερο από αυτά;
    Και ποιος από εσάς μεριμνώντας δύναται να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχη;
    Και για ένδυμα τι μεριμνάτε; Μάθετε ακριβώς πώς αυξάνουν τα κρίνα του αγρού: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν.
    Σας λέω όμως ότι ούτε ο Σολομώντας με όλη τη δόξα του δεν ντύθηκε όπως ένα από αυτά.
    Αν λοιπόν το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίχνεται στο φούρνο, ο Θεός έτσι το ντύνει, δε θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς ολιγόπιστοι;
    Μη λοιπόν μεριμνήσετε λέγοντας: “Τι θα φάμε”; ή “Τι θα πιούμε”; ή “Τι θα ντυθούμε”;
    Γιατί όλα αυτά τα επιζητούν οι εθνικοί. Ξέρει βέβαια ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι χρειάζεστε όλα αυτά.
    Αλλά ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν.

    ————

    1. Η χρήση από μέρους μας των αγαθών είναι καθοριστική για την ζωή μας και αντανακλά ( φανερώνει) την βιοθεωρία μας ( το πως βλέπουμε τη ζωή )

    2. Είναι μάταιο να στηρίζουμε την ελπίδα μας για χαρα και μακροημέρευση στα υλικά αγαθά. Η παρατήρηση του βίου των προγόνων μας αλλά σύγχρονων ανθρώπων το αποδεικνύει αυτό. Στις μέρες μας ακόμη πιο έντονα παρατηρούμε πως όλα «μεταφράζονται» σε ευρώ. Όλα έγιναν ανάγκες και χρειάζονται κάλυψη , άρα χρήμα. Το ευαγγέλιο μας δίνει την προοπτική μιας άλλης θεώρησης με βάση την αιωνιότητα. Πόσο έτοιμοι είμαστε να την οικειοποιηθούμε;

    3. Η ματαιότητα υπάρχει διάχυτη γύρω μας και μέσα μας . Το παιδί μεγαλώνει και ο ενήλικας γερνάει. Το καινούριο γίνεται παλιό και το ποθητό πρόσωπο ή αξίωμα καταντά βαρετό. Όλα έχουν ημερομηνία λήξης στον αισθητό και συναισθηματικό μας κόσμο.

    4. Η ελπίδα και η αναναίωση έρχονται μέσα από το δρόμο ερμηνεία της επίγειας ζωής μας από τον Χριστο. Ο παρών βίος μας είναι εισαγωγή για την αιώνια ζωη. Τα υλικά αγαθά συμβάλουν στην έκφραση της αγάπης μας και στη χαρά μας. Όταν δίνουμε κάτι σε έναν αδελφό μας που δεν έχει. Όταν ανακαινίζουμε ένα ερειπωμένο σπίτι. Όταν κάνουμε ένα δώρο. Όταν δίνουμε την δυνατότητα σε κάποιον να φροντίσει την υγεία του που δεν έχει τα υλικά μέσα και τόσα άλλα … Υπάρχει όμως ο κίνδυνος και η παγίδα να γίνουν αυτά τα αγαθά σκοπός και αυτοσκοπός. Να μας πνίξουν και να μας καταστρέψουν ολοκληρωτικά. Ακόμα και σε μια εποχή που όλοι λίγο πολύ έχουμε οικονομική στενότητα. Γιατί η πλεονεξία και η υποδούλωση στον «μαμωνά» αφορά όλους και τους έχοντας οικονομική άνεση και τους οικονομικά ασθενείς. Ας αποφασίσουμε να ζητήσουμε στο βίο μας την χάρη του Θεού αξιοποιώντας τα ζωντανά παραδείγματα των Αγίων ώστε να διδαχθούμε πώς να αξιοποιούμε την ύλη χωρίς να μας καταστρέψει . Δεν έχουμε καταλάβει πως και ποσο βαθειά μπορεί να μας καταστρέψει η ύλη αν δεν την έχουμε υπό τον έλεγχο μας. Πρώτο κρούσμα το άγχος μας. «Μέριμνα» το ονομάζει το ευαγγέλιο σήμερα.

    Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Πατρός, ο θησαυρός των Αγαθών, φώτισε μας με το Πνεύμα Σου  το Άγιο δια πρεσβειών της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων Σου, ώστε να αγαπήσουμε όσα αξίζουν και όχι όσα κοστίζουν σε αυτό τον βίο και να λαχταρήσει η ψυχή μας τον πλούτο του Παραδείσου! Αμήν !

    π. Χριστοφόρος