ΓΡΑΠΤΟN ΘΕΙΟN ΚΗΡΥΓΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 17,12-19)
16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, μας περιγράφει ένα μεγάλο θαύμα -γνωστό σε όλους μας: την θεραπεία δέκα λεπρών ανθρώπων από τον Ιατρό των ψυχών και των Σωμάτων μας, την Πηγή των Θαυμάτων , τον Χριστό μας. Σαν άνθρωποι που μας προβληματίζει η υγεία μας και ευχόμαστε πάντα να την έχουμε, ακούγοντας τη σημερινή διήγηση, αισθανόμαστε χαρά και έχουμε ελπίδα. Ο Χριστός που χορηγεί την υγεία, μπορεί να θεραπεύσει κι εμάς από κάθε ασθένεια, όπως τους δέκα λεπρούς και τόσους άλλους ασθενείς που αναφέρει το Ευαγγέλιο.
Η υγεία είναι το καθημερινό και πρωταρχικό αίτημα του ανθρώπου κάθε εποχής. Η αρχαία Ελλάδα ήταν διάσπαρτη από ιερά του ψευδοθεού Ασκληπιού. Στους χώρους αυτούς παρακαλούσαν οι ασθενείς για την υγεία τους και προσέφεραν αναθήματα και θυσίες.
Το αίτημα για μια καλή υγεία είναι το ίδιο έντονο και σήμερα. Στην καθημερινή μας ζωή όταν συναντούμε έναν αδελφό μας, τον χαιρετάμε με την ευχή να έχει υγεία. Προσερχόμαστε στην Εκκλησία και τους Αγίους εντονότερα όταν βιώνουμε οι ίδιοι ή οι οικείοι μας προβλήματα υγείας. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι γιατί ο άνθρωπος φοβάται την ασθένεια;
Πρώτον διότι η ασθένεια σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την πατερική θεολογία, δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά είναι ένα παρά φύση γεγονός, ένα παράσιτο στην ανθρώπινη φύση. Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο με ασθένειες, αλλά κατά πάντα υγιή. Η ασθένεια ήλθε στον οργανισμό μας μετά την διάπραξη της αμαρτίας, μετά την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Έτσι τελικά η κατάσταση της αμαρτίας είναι που μας προξενεί φόβο και ανασφάλεια.
Δεύτερον διότι ο φόβος της ασθένειας, στο βάθος του, κρύβει τον φόβο του θανάτου. Όταν βλέπουμε κάτι άσχημο να γίνεται στο σώμα μας, αμέσως αναδύεται το ερώτημα: «Μήπως πεθάνω; Μήπως αυτή η ασθένεια με οδηγήσει στον θάνατο;»
Ο φόβος του θανάτου δημιουργεί πολλά υπαρξιακά και κοινωνικά προβλήματα επειδή η ασθένεια και ο θάνατος είναι ανυπόφορες και αδιέξοδες καταστάσεις, θεωρούμενες εκτός της αλήθειας του Ευαγγελίου. Ο άνθρωπος ενστικτωδώς θέλει να εξασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο την περίθαλψή του και τα γηρατειά του. Πολλές φορές όμως στην αγωνιώδη του προσπάθεια να αποκτήσει όσα περισσότερα υλικά αγαθά προλάβει ή να αυξήσει την επιρροή του σε όσο γίνεται περισσότερους συνανθρώπους του, για να νιώσει έτσι την ψευδαίσθηση της σιγουριάς, παραθεωρεί τον «έσω άνθρωπο» , χάνει το σκοπό της ύπαρξης του, χάνει την ανθρωπιά του και τότε επιτρέπει ο Θεός παιδαγωγικά κάποια ασθένεια για να του υπενθυμίσει τη φθαρτότητα και τη ματαιότητα μιας ζωής που δεν είναι συνδεδεμένη με την πηγή της ζωής , το Χριστό.
Σε καμία εποχή δεν έλειψαν οι ανίατες ασθένειες. Ακόμη και στις μέρες μας που η θεόσδοτη ιατρική επιστήμη μεγαλουργεί , πολλά ιατρικώς ανίατα νοσήματα απειλούν τους ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει, διότι ούτε η αμαρτία ούτε τα πάθη εκλείπουν από την ανθρώπινη ψυχή. Ο Χριστός μας , ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων στην επί γης παρουσία του με τη μοναδική θεϊκή του αγάπη, ευεργέτησε και θεράπευσε τις ασθένειες των ανθρώπων, άλλοτε επιβραβεύοντας τη βαθειά τους μετάνοια και συντριβή και άλλοτε τη ζωντανή πίστη τους. Επανέφερε έτσι τον άνθρωπο στην κατάσταση που ήταν πριν την πανανθρώπινη ασθένεια της αμαρτία. Έκανε τον άνθρωπο καθαρό από τις αμαρτίες και καθαρό από κάθε φθορά και ασθένεια με τη δυνατότητα να σπάσει τα δεσμά του θανάτου και να ζήσει αιώνια. Μόνο ο Αναστημένος Χριστός μπορούσε να το κάνει αυτό. Κι εμείς μόνο όταν είμαστε ενωμένοι με το Χριστό και τους Αγίους μπορούμε να το επιτύχουμε. Ο Όσιος Πατήρ ημών Πορφύριος , ένας σύγχρονος άγιος γέροντας που υπέφερε από πολλές και βαρειές ασθένειες, μας συμβουλεύει τα εξής : «όταν αρρωστήσουμε το θέμα δεν είναι μόνο να πάρουμε φάρμακα ή να προσευχηθούμε στους Αγίους. Πρέπει να ξέρουμε και το άλλο μυστικό: να αγωνιστούμε να αποκτήσουμε τη Χάρη του Θεού. Αυτό είναι το μυστικό. Τα άλλα θα μας τα διδάξει η Χάρις , δηλαδή το πώς θα αφεθούμε στο Χριστό. Εμείς δηλαδή περιφρονούμε την ασθένεια , δεν την σκεπτόμαστε , σκεπτόμαστε το Χριστό, απλά , ανιδιοτελώς , κι ο Θεός κάνει το θαύμα του προς το συμφέρον της ψυχής μας. Όπως λέμε στη Θεία λειτουργία πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Αδελφοί μου!
Οι δέκα λεπροί ήθελαν να θεραπευτούν. Ζήτησαν και έλαβαν το έλεος του Χριστού. Μόνο ο ένας όμως κατανόησε ότι το έλεος του Θεού είναι ένα δώρο για τον άνθρωπο και ότι η υγεία έχει αξία μόνο όταν τη θεωρούμε ως ευλογία Θεού για να Τον δοξάζουμε και για να Τον ευχαριστούμε. Ας τον μιμηθούμε. Για το σκοπό αυτό σώζεται στο Ευαγγέλιο η θεραπεία των δέκα λεπρών. Ας είμαστε ευγνώμονες πάντοτε προς το Χριστό για τις δωρεές Του και ας Τον ευχαριστούμε για όλα, για να λάβουμε τη Χάρη του και την ψυχοσωματική μας θεραπεία. Αμήν!
π. Χ.Κ.